De stinzenplanten hebben uitbundig gebloeid en trekken zich voor langere tijd terug in de donkere aarde. Er komt gelukkig veel moois voor terug. Hoe hartverscheurend mooi kan de natuur soms zijn! Zelfs de naam is mooi: het gebroken hartje (Lamprocapnos spectabilis) in de schaduwtuin.
Ook in het dierenrijk viert de liefde hoogtij. Door bezoekers en vrijwilligers werd uitgekeken naar de nakomelingen van het zwanenpaar. En zie daar …. op 28 april kropen ze uit het ei en verlieten het nest. Moeder toonde haar kroost vol trots.
Drie schattige grijze kuikentjes met moeder op verkenningstocht in de wateren rond het eiland van Dekema State.
In de groentetuin worden de zaden, die binnen zijn ‘voorgetrokken’, door de tuinbaas uitgereden en met behulp van tuinvrijwilligers in de volle grond gezet.
De jonge plantjes zullen, wanneer de natuur meewerkt en voor de nodige warmte en regen zorgt, uitgroeien tot volwaardige bonen, preien, bloemkolen, radijsjes en nog veel meer heerlijke groentes. Er is nog wat extra zorg nodig. Eind maart zakt de temperatuur ‘s nachts soms nog tot rond het vriespunt en er valt weinig regen. De kwetsbare plantjes worden lekker toegedekt met jute zakken zodat ze het niet te koud krijgen en de aarde niet te veel uitdroogt.
Een week later blijkt dat het door de extra zorg de goede kant op gaat.
De blauweregen (Wisteria) laat zien hoe belangrijk de standplaats van een plant of struik is. Op een warme beschutte plaats ontwikkelen de bloemen zich sneller.
Enkele voorjaarsbloeiers hebben hun beste tijd gehad. Sommige hangen er een beetje zielig bij. Andere bloemen zijn daarentegen spectaculair wanneer ze uitgebloeid zijn. Klaar om het zaad bij het geringste zuchtje wind te verspreiden over het hele terrein.
Veel fruitbomen staan nog in volle bloei.
Bij enkele perenbomen is al duidelijk vruchtbeginsel zien.
Ook de kruisbessen zijn al goed te herkennen.
